Blog 1: Aan de haak

5 juli 2017 - Door: Anne-Wil Nieuwenhuize en Aline Cornelisse

Met uiterste krachtsinspanning zwaaien we hem op de haak. Onze volgepakte reiskoffer. De wijzer van de weegschaal zwabbert even heen en weer en blijft steken bij de 24,8 kilo. Pech! Te veel van het goede. De max is 23 kilo.

 

We sjorren hem weer van de haak. Wat kan eruit? Wat hoeft er echt niet mee? De gehaakte deken van Marrie moet sowieso mee. Die enorme zak knuffels is ook een blijvertje. Om de vijf gloednieuwe, maar loodzware schaven zitten ze bij de Stéphanos-bouwploeg te springen. Never nooit dat we die thuislaten. Kiezen is moeilijk. Dan toch maar bezuinigen op ons eigen spul. Dat shirt eruit, die extra fles antimuggenspul skippen. En het puzzelboek verdwijnt noodgedwongen in de handbagage.    

Het is echt afwegingen maken als je je voorbereid op een grote reis. Afrika is niet naast de deur en Malawi is Nederland niet. De komende drie weken gaan we kopje onder in een totaal andere cultuur. De reisbestemming is het weesterrein van Stéphanos in Chilangoma, iets boven Blantyre. Daar gaan we met 22 jongelui de handen uit de mouwen steken. De afgelopen tijd hebben we met elkaar sponsorgeld bij elkaar gesprokkeld om alle plannen te bekostigen. De één bakte oliebollen, de ander organiseerde een fietstocht en de derde bracht wc-rollen aan de man. Meer dan € 42.000,- stroomde binnen. Een bedrag waar we echt iets mee kunnen doen in Malawi. Huisjes opknappen, de technische school verbouwen, kinderwerk doen. We hebben veel plannen. Als groep hebben we elkaar twee keer gezien en de komende weken zitten we met elkaar ‘opgescheept’. Gelukkig hebben we allemaal hetzelfde doel voor ogen: iets betekenen voor een ander. Dat is onze samenbindende factor en hopelijk ook onze kracht.

Nog een paar dagen en de reis gaat van start. Maar voordat het zover is, moeten we eerst die twee  uitgedijde koffers op gewicht zien te krijgen. Niet eenvoudig, want inmiddels hangt er weer een tasje met drie paar voetbalschoenen aan de voordeur. ‘Voor Malawi’ staat erbij. Hartverwarmend, dat meeleven van het thuisfront. De schoenen glijden de koffer in en verdringen brutaal een stapel handdoeken van hun plaats. Ach, wat maakt het uit. Dan doen we het toch met één handdoek. ‘n Keertje extra wassen dan maar. Het drogen is sowieso geen probleem in Malawi!