Blog 8: Wildpark en 'werken met je handen op de rug'

Vorige week zijn we een aantal dagen weggeweest. We komen in de eerste plaatsen voor de kinderen van Stéphanos, maar het is ook mooi om te genieten van de natuur. We zien hoe mooi de Heere alles geschapen heeft.

Na een lange rit in de bus kwamen we aan bij het wildpark in Zambia. Het was al avond, dus we gingen snel naar bed. Sommigen van ons sliepen in een huisje, anderen in een huisje op palen of een luxe tent. 's Nachts horen we van alles: Het geluid van een Hippo (nijlpaard) bijvoorbeeld of het kraken van een tak doordat een olifant langskomt. De volgende dag zijn we vroeg ons bed uit, we gaan op safari. Om 6:00 uur gaan de jeeps weg. We zien veel van de mooie natuur. Olifanten, giraffen,apen en nog veel meer. 's Avonds zien we zelfs een luipaard en een leeuw. Eenmaal thuis hopen we u veel foto's te kunnen laten zien.

Op zaterdag  zijn we bij een ander project van Stéphanos geweest. Dit is vlakbij Lilongwe, ongeveer 4 uur rijden bij ons vandaan.

Willemien de Ridder en Karin van Meeuwen zijn werkzaam bij dit project. Vrijdagavond hebben we hen al tijdens het eten ontmoet. Vanmorgen namen ze ons mee naar hun project. Nadat we een poos op de verharde weg hebben gereden, slaan we linksaf de zandweg in. Al verder en verder. Bij één van de dorpjes rijdt de grote bus tussen de vele kleine huisjes. We worden door vele mensen begroet. Ze willen allemaal een hand geven. Na het welkomswoord legt Karin uit wat hun project inhoudt. Ze helpen de inwoners, maar doen dit vooral met hun handen op de rug. Ze leren de mensen bijvoorbeeld hoe ze het beste voor hun tuinen kunnen zorgen. Verschillende mensen passen dit al toe in hun eigen tuin. Zo hebben ze hopelijk één of twee keer per jaar een goede oogst. In de tuin staat een boom, de blaadjes van deze boom worden gedroogd en dan gemalen. De kinderen krijgen deze poeders, het bevat veel vitamines. Er groeien veel goede vruchten en dergelijke in Malawi, maar men weet dit vaak niet. Daarom is dit project zo mooi. Tegelijkertijd met deze praktisch hulp wordt uit de Bijbel verteld over hoe God alles geschapen heeft, maar ook hoe de zondeval gekomen is en wat de gevolgen zijn.

Daarna ging de helft van de groep met Willemien mee. Zij vertelt het Bijbelverhaal aan de kinderen. Zo'n 50 kinderen zitten te luisteren naar de geschiedenis van Izak en Rebecca. Willemien vertelt in het Engels en Joël, een vrijwilliger, vertaalt het in het Chichewa. Ze zingen een paar liederen en dan besluit Willemien de bijeenkomst met gebed. Dan is het tijd voor een spelletje. We doen de 'chineze muur'en de kinderen genieten ervan en doen enthousiast mee.

De andere helft van de groep gaat met Karin mee. Zij geeft een les 'karaktervorming'. Ook hier gaat de Bijbel open. Er wordt gelezen wat Paulus geschreven heeft: de Bijbel is een belangrijk schild. In de Bijbel staat hoe we met elkaar om moeten gaan. Het wordt praktisch gemaakt door middel van een spel. Blank en bruin staan met elkaar in een kring. Eén van ons moet inde kring staan. De anderen proberen met de bal die persoon te raken. Als dit lukt, wordt van plek gewisseld. Even later krijgt de persoon die in het midden staat een rieten mand, dit wordt als schild gebruikt.

Daarna mogen we even rondlopen in het dorp. Een vrouw pakt mij bij de arm, ik mag mee naar haar huis. Ze houdt de hele weg mijn arm stevig vast. Als ik binnen kom, moet ik even wennen aan het donker. De vrouw rolt gastvrij een rieten mat uit. Daar mag ik op gaan zitten. We spreken niet dezelfde taal, maar toch begrijp ik dat dit ook haar slaapplek is. Wat een verschil met de woonruimte in Nederland. Ze zet zelfs een schaaltje pinda's voor me neer. Veel kinderen kijken door de deur naar de blanke. Eenmaal weer buiten zie ik veel kinderen met wie ik even samen in het Engels zing. Veel kinderen hebben een snotneus, een vieze/matte huid en dikke buikjes. Dat snijdt wel even door me heen. Wat een verschil met de kinderen van de weeshuisjes van Stéphanos. Als is het een hele verbetering ten opzichte van 1,5 jaar geleden.

We stappen weer in de bus. Vele indrukken rijker. Vele gedachten dwarrelen door mijn hoofd. Het was goed om een bezoek aan dit dorp te brengen, want dit is ook Malawi. En in veel dorpen is er nog veel meer armoede. Tom zegt dat zijn moeder best aardappels met andijvie mag koken als hij weer in Nederland is. Als je deze armoede ziet, dan zeg je niet snel meer: dat lust ik niet. Het heeft allemaal best indruk gemaakt, dat is te horen aan het gepraat in de bus.

Na een tussenstop vervolgen we de reis naar ons 'eigen' onderkomen. Fijn om weer bij de kinderen te zijn. Daar komen we tenslotte voor. We hebben ze wel gemist. En zij ons. Wat gaat toch snel, we zijn alweer twee weken in Malawi.