Watersnood hongersnood en irrigatie deel 1
17 december 2015 - Door: Harry Droppert
1-DE RAMP: Na 14 jaar werd Malawi begin dit jaar opnieuw geconfronteerd met een watersnood met name in Zuid- Malawi (waar Stéphanos haar werkgebied heeft).
Ondanks aansporingen van de overheid om de woongebieden rondom de grote rivieren te verlaten en elders het bestaan weer op te bouwen bleef men gevestigd waar men was en dat is geheel verklaarbaar. Immers waar je werkt en je eigen stukje grond beleefd kan worden ben je thuis omdat er een minimaal bestaan is voor inkomsten en vooral voedsel. Malawi is een langgerekt land van ongeveer 900 km geografisch Noord – Zuidelijke richting en gemiddeld 240 km breed. De Shire rivier is een soort slagader met een start in het Noorden uitlopend in het grote Malawi meer en vandaar verder als overloop van het meer in een brede kronkelende rivier Zuidwaarts om uiteindelijk uit te monden in de machtige Zambesi rivier die het kostbare water aflaat in de Indische Oceaan. Vol emotie stond 160 jaar geleden de ontdekkingsreiziger en zendeling Livingstone aan de oever en moest bekennen dat de mens niet bij machte was dit tij te keren of zich in te zetten voor bevloeiing van de oevers.
De laatste decennia was het in elk regenseizoen van december tot maart kritisch want Noord en Midden Malawi stromen af via de Shire naar het Zuiden waar spontaan meren worden gevormd en slechts even maar wel snel uitgroeien tot enorme watervlakten met grote diepte en stroomsnelheden. Het gevolg begin dit jaar was een watersnood met ongeveer 180 verdrinkingsgevallen, vele ingestorte en beschadigde huizen, en een grote schade aan het opkomend gewas wat werd weggespoeld. Nu is het een verlaten stil gebied met een machteloosheid bij de mensen voor de hongersnood. Immers in de enige 3 maanden in het jaar is er regen in Malawi en met die enige landbouw opbrengsten moet de Malawiaan een jaar leven.
2-ALGEMENE VISIE: De overheid nam samen met verschillende NGO’s het initiatief om in de 1e plaats hulpprogramma’s op te zetten om in de ergste nood bij te staan en snel daarop de rehabilitatie ter hand te nemen om vervolgens een weg in te slaan naar meer plaatselijke ontwikkeling.
Er ontstond de visie:
-Dat alle oevers langs de Shire zoveel mogelijk moeten worden bebouwd met groenten en vooral de maïs die naar gewoonte meestal 2x dag wordt gegeten. -Waar water voorhanden is opgaan voor een 2e en mogelijk 3 oogst want het klimaat is uitzonderlijk gunstig voor meerdere oogsten.
-Met zoveel stromend water in de Shire rivier en vaak vruchtbare klei afzettingen op de lage oevers moet er een minimale hoeveelheid gewassen kunnen groeien.
3-OORSPRONG IRRIGATIE: Reeds eeuwen is de mens in staat om water te verplaatsen en gericht te brengen bij plant en dier. En vooral gebeurt dat vaak gezamenlijk omdat de natuur water geeft en dat is een kostbare gift wat door de mensheid wordt gedeeld. Vooral in Azië zijn geweldige technieken gebruikt via handmatige inzet. Pomp en waterhevel zijn de bekende voorbeelden. In Afrika moest men het vooral hebben van de 3 maanden regen. Bekend is de terrassenbouw in heuvelachtig gebied en de opbergmogelijkheden in de grond op vlak terrein. De technieken zijn verbeterd en we zijn nu in staat om water overal te brengen. Een uitdaging voor de bevolking om zonder veel kosten samen te werken om het kostbare water optimaal te gebruiken.
4-IRRIGATIE LANGS DE SHIRE RIVIER: In onze situatie zijn we bevoorrecht door veel aanwezig zoet water maar de technische middelen worden gemist om irrigatie gebruik te realiseren. We hebben in de droge tijd vrijwel 9 maanden lang een continue debietstroom van water en de steile oevers zijn versterkt door het kalkhoudende water dus oeververval treedt nauwelijks op wat ook bewezen is tijdens de overstromingen dit jaar. In het volgende artikel hopen we wat te vertellen over hoe Stéphanos omgaat met de hongersnood en over ons irrigatieproject waardoor velen in droge tijd een tweede of zelfs derde oogst kunnen hebben.
Wordt vervolgt.
Foto onder. De Shire rivier.
